Cateren

Ik schrijf maar bar weinig over het cateren. Terwijl ik dat ongeveer twee keer in de week doe. Bij dezelfde cateraar, met de mooie produkten en de aandacht voor smaak. Ik ben ondertussen enorm bedreven in het ontnerven van palmkool. Ik begin al aardig in de pompoenen te raken. Ik heb geproefd dat je andijvie verschrikkelijk lekker kan klaarmaken. Ik heb meer bietensoorten gezien, geschild, gesneden en bereid dan de 49 jaar hiervoor. Ik spies gemarineerde vis en gemarineerd vlees. Ik vouw vlees met dingetjes ertussen. Ik zet koel weg, snij me een ongeluk, was af, was groenten, stoom en braad. Ik proef en bekijk. Ik luister.

Het proeven en met smaak werken is het leukst maar ook het moeilijkst voor mij. Ik ben daar weinig bedreven in. Ik was nooit een proever. Neem bijvoorbeeld olijfolie. Je leest erover, je ziet flessen met allerlei aanduidingen, je snapt dat olieën uit verschillende streken anders kunnen smaken, dat eerste persingen en koude persingen en dergelijke ertoe doen. Dat je niet in eerste persingen en vierges hoeft te bakken, sterker nog, je leest van culi's dat het beter is om het niet te doen. Maar echt zelf onderzoeken, en nagaan of dat klopt en proeven: dat doe ik nooit. Ik doe maar wat en gok maar wat en als het vies is gooi ik het weg. En vooral niet onthouden. Zodat je het de volgende keer beter doet...
Dat is bij de cateraar en chef V. dus anders. Krijg je een hele eetlepel olijfolie in je mond. Jammer genoeg was het gore olijfolie. Die wordt dus niet meer ingekocht. Zou ik nu eigenlijk thuis moeten blijven doen, dat proeven. Mijn eigen olieën eens testen.

Mmm. Moet ik me nog even toe zetten.